Пар електрични (црвени) и магнетни (сини) полиња, пропагираат заедно како електромагнетен бран во насока означена со стрелката со брзина на светлината.
Како што е прикажано на горниот дијаграм, електричното и магнетното поле осцилираат (вибрираат) под прав агол едни на други, а бранот се движи во правец под прав агол на овие полиња. Овој тип на движење на бран се нарекува попречен бран. Споредете го ова со звучен бран што е надолжен (компресивен) бран – вибрациите се во правец на движењето на бранот. Како резултат на електромагнетниот (ЕМ) бран не му е потребен медиум кој ќе помогне во неговото пренесување, така што ЕМ бран може слободно да се движи низ вакуум. Ова е многу различно од звучниот бран за кој е потребен медиум (гасна, течна или цврста средина ) за да се одржи.
ЕМ бран е опишан во смисла на:
-Фреквенција (f): бројот на бранови што минуваат во временски интервал. Фреквенциите обично се мерат како бранови во секунда или циклуси во секунда, што е дадена на единицата на Херц (Hz); и
-Бранова должина (λ): растојанието помеѓу последователните сртови или корита во бранот. Ако фреквенциите се мерат во Hz, тогаш брановите должини се мерат во метри (m).
Овие две својства се поврзани со равенката на бранот:
Колку е подолга брановата должина, толку е помала фреквенцијата и обратно. Иако Равенките на Максвел не поставуваат ограничувања на опсегот на дозволените бранови должини и фреквенции, познатиот електромагнетски спектар се протега од фреквенции околу f = 3 × 103 Hz (λ = 100 km) до f = 3 × 1026 Hz (λ = 10-18 м) Ова опфаќа сè, од долги радио бранови должини до високо-енергетски гама зраци.
Иако обично зборуваме за ЕМ-зрачење во однос на брановите, квантната механика сугерира дека ЕМ-зрачењето исто така може да се однесува како дискретни честички, наречени фотони.
Од почетокот на минатиот век сé почесто животниот простор човекот го узурпира со разни електромагнетни бранови од разни антропогени (технички) извори.
Денес кога технологијата претставува неодделив дел од секојдневието се наметнува потреба од научен пристап за оценка на реалните можности од нивното влијание врз здравјето, како и можноста за заштита на луѓето.
Научно-истражувачките истражувања се се позачестени околу разјаснување на овој мошне сериозен проблем со кој живееме.
Постојат разни пристапи со разни теории и наоди за штетноста и од мобилните предаватели. Покрај постоењето на законски нормативи за нејонизирачко зрачење граѓаните сепак претрпуваат извесно здравствено оштетување најчесто од:
а) недоволна информираност; б) интересот за профит на операторите;
Покрај сите пропишани и применети стандарди за нејоназирачко зрачење сепак еден добар дел од граѓаните кои живеат во непосредна близина имаат извесни симптоми или веќе се здобиле со некои последици.
Од сето ова може да се заклучи дека постојат едни кои ги бранат интересите на фирмите на мобилната телефонија додека други кои на овој проблем му приоѓаат со по сериозен пристап.
Техничките извори на зрачења претставуваат по нов агресор врз животната средина. Техничките извори на зрачења се како резултат на скоро сите технички уреди кои се употребуваат во и надвор од местото на живеење или работа. Таквите извори на зрачења најчесто се од: далноводи, трафостаници, предаватели, разни рутери и други технички уреди кои ги употребуваме дома или на работа ( слики ???).